Поэма Вергилия Георгики в четырех книгах предположительно была опубликована в 29 году до нашей эры. Поэма состоит из четырех книг, которые рассказывают об отраслях сельского хозяйства. Три первые – о земледелии, виноградарстве и плодоводстве, а четвертая повествует о скотоводстве и пчеловодстве. Стоит отметить, что Италия – страна, которая имеет давнюю винодельческую историю, так как на ее территории раньше находился Древний Рим, где искусство виноделия было развито до невероятных по тем временам высот. Самая первая лоза винограда появилась в Италии примерно 1000 лет до Новой Эры – итальянскому виноделию более 3000 лет. Во времена существования Римской империи виноградная лоза распространилась по всем Апеннинам. Но после падения Рима обо всех достижениях старинных виноделов было забыто. На долгие века в Италии виноделие стало обыденно для крестьянской практики, а вино – дополнением к еде, Традиции виноделия стали возрождаться лишь с XI века.
Հայերեն
Վերգիլի Գեորգիկիի բանաստեղծությունը չորս գրքերում ենթադրաբար հրապարակվել է Մ. թ. ա. 29-ին: Բանաստեղծությունը բաղկացած է չորս գրքերից, որոնք պատմում են գյուղատնտեսության ոլորտների մասին։ Առաջին երեքը ՝ հողագործության, խաղողագործության և պտղաբուծության մասին, իսկ չորրորդը ՝ անասնապահության և Մեղվաբուծության մասին։ Պետք է նշել, որ Իտալիան մի երկիր է, որն ունի հին գինեգործական պատմություն, քանի որ նրա տարածքում նախկինում գտնվում էր Հին Հռոմը, որտեղ գինեգործության արվեստը զարգացած էր մինչև այդ ժամանակ անհավանական բարձունքներ: Խաղողի առաջին որսը Իտալիայում հայտնվել է նոր դարաշրջանից մոտ 1000 տարի առաջ ՝ ավելի քան 3000 տարի իտալական գինեգործությանը։ Հռոմեական կայսրության գոյության ժամանակ որթատունկը տարածվել է բոլոր Ապենիններով: Բայց Հռոմի անկումից հետո հին գինեգործների բոլոր ձեռքբերումների մասին մոռացվել է: Երկար դարեր Իտալիայում գինեգործությունը սովորական է դարձել գյուղացիական պրակտիկայի համար, իսկ գինին ՝ սննդի հավելում, գինեգործության ավանդույթները սկսել են վերածնվել միայն XI դարից։