
Կենդանի օրգանիզմների ընդհանուրբնութագիրը,ծագումը։ Բակտերիաների կառուցվածքը՝, բազմացումը, հիվանդությունները
օգտագործումը բնության մեջ և մարդու կյանքում
Լրացուցիչ աշխատանք
Ինչպե՞ս ապացուցել բակտերիաների առկայությունը ամենուր, ինչ կլիներ եթե բնության մեջ չլինեին բակտերիաները :
Իմ տան բնակիչը
Նախագծի ընթացքը.
- Սովորողները պետք է պատմեն իրենց տան կենդանիների մասին
- Ինչ կենդանի եք խնամում տանը
- Ներկայացնել կենդանուն նրա տեսակը և անունը
- Ներկայացնել կենդանուն ճիշտ խնամելու ձևը:
- Նախագծին ներառել տան անդամներն, ընկերներին կամ բարեկամներին
- Նախագծի ընթացքը տեսանկարահանել և հրապարակել բլեգներում

Գերմանական հովվաշուն
Գերմանական հովվաշուն , ընտանի շների ցեղատեսակ։ Սկզբնապես օգտագործվել է ոչխարի հոտը հսկելու և ծառայողական նպատակներով։ Ցեղատեսակը ստացվել է Գերմանիայում` սելեկցիայի և մի քանի ցեղատեսակների խաչասերումից: Մեծ Բրիտանիայում հայտնի է Էլզասյան գայլաշուն անունով: Տարբերում են երկու ենթատեսակ` երկարամազ և կարճամազ։
Գերմանական հովվաշուն ցեղատեսակը ստեղծվել է XIX դարի վերջերին։ Նշված տեսակի առաջին ներկայացուցիչը ցուցադրվել է 1882 թվականին Հաննովերում (շան անունը եղել է Գրայֆ)։ Ցեղատեսակը իր ծնունդով պարտական է հեծելազորային սպա Մաքս ֆոն Շտեֆանիցին, ում ջանքերով էլ ստեղծվել է այն։
1899 թվականին Գերմանական հովվաշունը առաջին անգամ պաշտոնապես ցուցադրվել է համագերմանական շների ցուցահանդեսում։ Սկզբում նպատակը զուտ հովվաշուն ստեղծելն էր։ Սակայն հաշվի առնելով շան ֆիզիկական և հոգեկան որակները, ինչպես նաև բնավորության գծերը, որոշվել է օգտագործել նաև այլ ոլորտներում։
1901 թվականին զանազան փորձարկումներ և հատուկ վարժանքներ անցնելուց հետո, Գերմանական հովվաշները սկսեցին ծառայել ոստիկանությունում: 1914 թվականին Գերմանական հովվաշան ցուցադրական հնարավորությունները հիմք հանդիսացան նրա բանակում ընդգրկվելուն։
Գերմանական հովվաշները մասնակցություն են ունեցել Համաշխարհային երկու պատերազմներում ` մարտնչող բոլոր բանակների կազմում:
Գերմանական հովվաշունը ծառայողական շուն է, հավասարակշռված և ընդունակ զանազան վարժեցումների: Հավատարիմ է, անվախ և աչալուրջ: Ունի սուր հոտառություն և ցանկացած արտաքին շեղող հանգամանք չի կարող նրան խանգարել հետքի վրա ընկնելու, պայթուցիկներ, թմրանյութեր, դիակներ որոնելու ժամանակ:
Հատկապես առավել հաջողակ է մեկ տիրոջ առկայության դեպքում: Գերադասելի կողմերից մեկն այն է, որ թեթև է տանում տիրոջ փոփոխումը և նույն եռանդով աշխատում է նոր տիրոջ հետ: Դա հատկապես կարևոր է պարեկային ծառայության ժամանակ, երբ նրան ուղեկցող ծառայողները կարող են անընդհատ փոփոխվել և նա կկատարի յուրաքանչյուրի հրամանը: Չնայած այս հանգամանքը այնքան էլ ձեռնտու չէ տնային պայմաններում:
Ըստ ուսումնասիրությունների` Գերմանական հովվաշունը համալրում է ամենախելացի շների առաջին եռյակը։ Ունիվերսալ ցեղատեսակ է։ Ծառայում է ոստիկանությունում, բանակում, տարաբնույթ բնագավառներում ` պահպանություն, հսկողություն, պարեկություն, խուզարկություն, օգնել և մասնակցել փրկարարական և որոնողական աշխատանքների, կարող է բռնել փախչող հանցագործին, փրկել վիրավորներին և ջրում խեղդվողներին, ուղեկցել կույրերին, խաղալ երեխաների հետ և այլն:
Գերմանական հովվաշան նախընտրելի կազմվածքը պետք է համընկնի հետևյալ ստանդարտներին. մնդավի բարձրությունը` 60-65 սմ (արու), 55-60 սմ (էգ), քաշը՝ 30-40 կգ (արու), 22-32 կգ (էգ)։ Ծնոտները հզոր են, աչքերը միջին չափի՝ շագանակագույն, ունի խելացի հայացք և ինքնավստահ կազմվածք։ Գույնը կարող է լինել տարբեր։ Ամենատարածվածը շիկակարմիր և սև գունավորումով շներն են։ Սակայն կան ամբողջովին սև, ամբողջովին սպիտակ և այլ գունային երանգավորումներով շներ։
1920-ական թվականներին հոլանդացի սելեկցիոներ Լանդեր Սարլոսը Գերմանական հովվաշան և գայլի խաչասերումից ստացել է նոր ցեղատեսակ, որը հետագայում ստացավ Սարլոսի գայլաշուն անվանումը, իսկ 1930-ական թվականներին, Գերմանական հովվաշուն ցեղատեսակից ԽՍՀՄ-ում ստացվել է մեկ այլ ցեղատեսակ՝ Արևելաեվրոպական հովվաշունը: 1955 թվականին Չեխոսլովակիայում Գերմանական հովվաշան և կարպատյան (եվրասիական) գայլի խաչասերումից ստացվել է Չեխոսլովակյան գայլաշունը:
Տարիներ առաջ մենք ունեցել ենք այս ցեղատեսակի շնից և անվանակոչել ենք ռեքս։ Ես նրան խնամում էի,կերակրում,ջուր տալիս։ Նա կամաց-կամաց սկսել էր ընկերանալ ինձ հետ, բայց ամենաշատը սիրում էր հայրիկիս․ և՝ խաղում էր, և՝ կերակրում համեղ թխվացքաբլիթներով։ Մի զվարճալի պատմություն պատմեմ։ Ամանորի կեսգիշերին, բոլորս դրսում էինք, նայում էինք և մասնակցում հրավառությանը։ Տունը մտնելիս լսեցինք հեկեկոցի ձայն մոտենալիս ինչ՞ տեսնենք, որ շնիկը վախից կուչ էր եկել և հեկեկում էր՛ աստիճաններին։ Ես նրան շոյեցի, իսկ հայրիկս․ սովորության համաձայն, թխվացքաբլիթ տվեց և խաղալով տարավ իր տնակը։ Տարիներ անց, մենք զրկվեցինք այսպիսի զվարճալի պատմություններից՛ զրկվելով իր ներկայությունից։