Սիսիանի բարբառով տրված հատվածը փոխադրի՛ր ժամանակակից հայերենի։
Մէ մարդ ու կնիգ են ըլնում: Ծերացել են, մի տղա ունեն: Ասըմ ա.- Պե՛ր, տղային պսակենք:
Ասըմ ա.-Պսակենք:
-Պա ո՞ւմ ախչիկն առնենք:
Ասըմ ա.-Մտիկ եմ տալի` մեր կյուղում էնպես խելոք մարդ չկա: Ամենախելոքը տերտերն ա, արի կնանք, տերտերի ախչիկն առնենք…
Տերտերի հետ խոսում են, տերտերի ախչիկն առնում են: Պերում են տուն: Դե, էսօր հարս ա, թազա ա, էգուց, մյուս օրը կլավանա: Հա՛, հա՛, իրեք օր, չորս օր անցնում ա: Հիմի, տունը ճուր չկա, թոնիրն էլ վառել ա կիսուրը, կազանն էլ էրվում ա: Մարդը կնգանն ասըմ ա.- Ա՛յ կնիգ, ախր կազանն էրվում ա, ճուր չկա, թո տանեմ, մի վեդրո ճուր պերեմ:
Կնիգն ասըմ ա. — Չէ՜, այ մարդ, ամոթ ա, ես ըստեղ, հարսն ըստեղ, տու տանես, ճուր պերե՞ս: Թո, ես տանեմ:
Մարդ ու կնիգ կռվում են` էն ասըմ ա` ես տանեմ, կնիգն ասըմ ա` ես տանեմ:
Հարսը վեր ա կենում, ասըմ.- Ա՛յ հերն ու մեր, ընչի եք կռվըմ, հերթ արեք, ամեն մեկդ մի անգամ կնացեք, պերեք:
Ա՛յ քեզ թազա հա՛րս:
Մի մարդ ու կին են լինում: Նրանք ծերացել են և ունեն մեկ տղա: Ամուսինն ասում է.- արի մեր տղային ամուսնացնենք:
Կիննա ասում է.-Ամուսնացնենք:
-Բա ու՞մ աղջկա հետ ամուսնացնենք:
Կինն ասսում է.- Տեսել եմ,մեր գյուղում այդպիսի խելոք մարդ չկա:Ամենախելացին Տեր Հայրն է,արի գնանք նրա աղջկան հարս բերենք:
Տեր Հոր հետ խոսում են և նրա աղջկան ուզում են: Բերում են տուն:Մտածում են,նոր հարս է,վաղը մյուս օր կհարմարվի: Այդպես սպասում են երեք օր,չորս օր անցնում է: Հիմա տանը ջուր չկա,թոնիրն էլ վառել էր սկեսուրը, կաթսան էլ վառվում էր:Ամուսինը ասում է.-Այ կին,չէ,որ կաթսան վառվում է,ջուր չկա,թող գնամ մի թաս ջուր բերեմ:
Կինն ասում է.- Չէ, այ մարդ,ամոթ է,ես այստեղ հարս այստեղ,դու գնաս ջուր բերե՞ս:Թող ես տանեմ:
Մարդ ու կին կռվում են՝մեկն ասումա ես տանեմ մյուսին ասում է ՝ես տանեմ:
Հարսը վեր է կենում,ասում.-Հայր ու մայր,ինչու եք կռվում, հերթով բերեք,ամեն մեկը մի թաս տող բերի:
Այ քեզ նոր հարս
Էրիկ Գևորգյան 